Friday, October 23, 2009

Beberapa Musim

Dah berapa lama aku tinggalkan blog ni? Oh, beberapa minggu mungkin. Haritu sebok post blog pasal ANTM cycle 13. Best gila. Tapi, aku tak habis tengok lagi. Ada je aktiviti bila balik balik rumah. Biasalah, Sara, ada je benda yang nak dibuat. Aku pun ikut je la. Dah takda benda nak buat setiap kali aku balik sekarang. Dulu, ada lah. Sekarang, no more. Cuma ikut bontot Sara je lah. Bila dekat Melaka, hmm biasalah, jadi Zombi Kampung Lendu, tak tidur beberapa hari. Sebok siapkan semua assignment. Alhamdulillah, harini, dah habis semua, tinggal satu lagi, which is, Audio Visual, kena present hari Isnin ni. Wish us luck.

Anyways, aku rasa harini dah berapa hari aku hidup macam ni. Tanpa orang tu. Aku baru baca blog dia. Aku tak tau kenapa, aku rasa sedih sangat bila baca. Obviously dia ada cakap pasal aku. Hmm, mungkin, time tu tengah marah. Entahlah, dengan harini tak sedap hati. Aku punya sedap hati, bukan automatically, terus tau, apa terjadi. Selalunya, tengok lah, dua hari lepas tu. Macam aku dekat Singapore haritu, macam-macam aku rasa, tup tap, bila balik, patutlah, aku rasa tak sedap hati, rupanya, semua benda dah berubah.

3hari yang lepas aku gaduh dengan dia. Hari paling stress bagi aku dalam minggu tu. Aku penat gila time tu. Aku baru balik dari mana ntah, aku balik-balik, aku dapat message, yang memang sangat, menyakitkan hati. Takpalah, dia tak tau cerita sebenar. Tapi, aku rasa time tu, memang kecewa sangat, dengan apa yang ditulis. Dia suruh aku tinggalkan dia, dan juga keluarga dia, sedangkan aku dah anggap keluarga dia seperti keluarga aku sendiri. Tapi, aku nak buat macam mana, orang dah kata macam tu, aku terpaksa terima la. Dan dia kata aku penipu. Penipu besar. Mungkin, betul juga apa dia cakap. Sebab, orang yang menilai diri kita ini. Aku tak boleh menilai diri aku sendiri. Cuma ketika itu, aku tau apa yang aku buat. Tak lebih pun.

Walaupun, keadaaan sudah kembali normal, sudah bermaaf-maafan di antara satu sama lain, tapi jauh di sudut hati aku, aku rasa kosong. Maaf.

Sekarang ni, macam-macam yang aku fikirkan. Dan aku sekarang, ada satu misi saja. Biarlah aku rahsiakan. Mungkin, satu hari , aku akan post kan gambar apa yang aku misikan. Aku rasa, dengan cara ini, aku boleh buat mana-mana pihak rasa aman. Susah, apabila orang yang kita cinta, sayang, percaya, bergembira, bersedih, bergelak tawa, bertepuk tampar, bergurau senda, takda lagi di sisi kita. Sekadar, kawan, dan tak lebih daripada itu. Cuma kenangan-kenangan yang manis, saja yang akan ku bawa di mana-mana saja. Tapi sampai bila? Aku pun tak tau. Sebab, aku, Lina binti Amin Nordin, tak pernah rasa segembira apabila di sisi Muhammad Syairazi Sulaiman.



4 comments:

N. Atiqah B. Saleh said...

i can feel how u feel. i'v been in ur shoes. be strong bish, klu aku lelaki dan jatuhcinta kt kau, aku akan loyal dan cintakan kau smpai ke syurga. mcm harith cintakan aku, wawawawawa wutever sgt! :P miss u biggy arse!

Lina Amin Nordin said...

ye le gedik.

Sara Amelia said...

sangat watever lahhhh teekayyy.

tiade mungkin dah lina. lpak ngn aku pasti gembire. hahaha

Lina Amin Nordin said...

wakakaka. sial